سازندگان دنیای کهن

سازندگان دنیای کهن، شاید از آن‌روکه در باره‌ی ملت‌های نخستین گفتگو می‌کند، باید از جنگ سخن بگوید. حتی اکنون، درست در میانه‌ی نفرت و ویرانی حاصل از نزاع‌های بین المللی، پذیرش این مطلب که پیشرفت صلح جویانه بخش مهمی از تاریخ آدمی را تشکیل می داده، سخت دشوار می‌نماید و این همان واقعیتی است که درکتاب حاضر نشان داده شده است. هرچند جنگ‌های بی شماری در دوران‌های گوناگون به وقوع پیوسته، اما حتی درک بهتر این جنگ‌ها زمانی ممکن است که آنهارا چون وقفه هایی در تلاش همیشگی آدمی- و البته همواره در گروه‌های بزرگ انسانی، در جهت نیل به دنیایی بهتر تلقی کرد.
تاریخ آدمی، سرگذشت عادی میلیون‌ها انسان است و شروع آن به دوران گنگ و مه آلودی بر می‌گردد که انسان‌های نخستین ظاهر گردیدند. عنصر اساسی این سرگذشت، معمولاًً تلاش برای معاش است: ابتدا با شکار و ماهیگیری، سپس با اهلی کردن جانوران، کمی بعد با کشت زمین، آن‌گاه با تجارت ساده با برنز،طلا، پوست و پارچه و دست آخر با تمام پیشه‌های امروزین.
رشد وسایل ارتباطی، بخش مهم دیگری از این سرگذشت است. ابتدا باید یک زبان گفتاری و سپس شیوه‌های بیان گفتار درنوشتار شکل می‌گرفت. تصویر‌ها و بخش‌های واژه‌ها، راهی برای ایجاد الفبا بود. با پیشرفت درترکیب بخش‌های مختلف واژه ها، دامنه‌ی موضوعاتِ قابل بیان گسترش یافت.
پیشرفت فلسفه و مذهب از درون اسطوره‌ها و افسانه‌های نخستین، تکامل عقاید جادویی آغازین به دانش فرزانگان و پیامبران، از عناصر مهم این سرگذشت به شمار می‌روند. پا به پای این داستان، حکایت مهارت یافتن آدمی در سفالگری، تیاتر، موسیقی و سایر هنرها نقل می‌شود.
در این میان دهکده‌ها به شهرها تکامل یافت و قوم‌هایی جداگانه پدیدآمد. با کوشش سازندگان امپراتوری‌های مختلف، تمدن‌های قوم‌های مختلف در ارتباط و وابستگی با یگدیگر قرار گرفتند و بدین‌سان زندگیِ غالب و مغلوب دگرگون شد.